Hallo iedereen,

Het overkomt me wel eens dat ik gewoon uit nieuwschierigheid iets wil weten, maar dat bij zoeken naar een antwoord het niet helemaal duidelijk wordt. Zo ook nu.

Ik heb een Mini Cooper uit 1992, met een 1275A+ met HIF44 carburateur. (Het schijnt trouwens dat alle 1992 mini's al SPI hadden, maar deze zal wel 2 jaartjes bij de dealer hebben gestaan ...). Nu was ik eigenlijk benieuwd naar de verschillen tussen deze 1275 en het Metro Turbo blok, dat dacht ik ook een A+ was, maar dan met een wat lagere compressie vanwege de T3.

Verder ben ik nieuwschierig naar wat de Cooper S MKIII zo legendarisch maakte. Voor zover ik weet zat er in ieder geval een versterkte krukas in, en had ie een grotere uitlaatklep, maar dan houdt het bij mij ook echt op...

Oh, verblijd mij met uw kennis

Groeten,

Peter

Ik rijd met een British Open van '94 ook met carburateur. '92 was een overschakeljaar denk ik maar ik geloof dat carburateurmini's nog wel in Belgie verkocht werden.

Of heb ik het mis?

grt Stan

het turbo blok heeft een compressie die gewoon 9.75 is en heeft dus ook niet echt veel boost.

voor de rest zitten er niet veel verschillen in. andere lagers, andere oliepomp i.v.m. oliekoeljets onder de zuigers ( maar of die het ooit tot het productie stadium hebben gehaald??)

de echte cooper S (eigelijk vind ik de 1071 (korte slag toeren monster)het meest aanspreken) hebben eigelijk vooral hoge kwaliteit onderdelen .. EN40b kruk,drijfstangen. erg grote kleppen die nogal wat problemen gaven met scheuren in de kop en waarvan je je nu kan afvragen of het nu echt veel uitmaakte voor de pK's want de kop is niet echt speciaal.
de legende is vooral gelinked aan de auto's uit die tijd waar hij tegen reed in competitie,
de andere autos uit die tijd gingen voor geen meter de bocht door.

Het cooper wonderdoosje kan je met de ca 70 pk (tot pak em beet 100pk in rally trim)als een dolle gassen

tegenwoordig halen we als amateurs al meer vermogen er uit en bleek de materiaal keuze vooral duur en meestal niet nodig...

in 50 jaar heeft men nattuurlijk wel het een en ander geleerd over nokkenassen en airflow

de 1071 is erg zeldzaam en staat bekend om de belachelijke toeren die het ding kon draaien zonder uit elkaar te vliegen.. rood lijntje op 10.000 toeren en een 4.7 FD ofzo
daar was het weer geen overbodige luxe dat het allemaal wat overgespecificeerd was

stan schreef:
Ik rijd met een British Open van '94 ook met carburateur. '92 was een overschakeljaar denk ik maar ik geloof dat carburateurmini's nog wel in Belgie verkocht werden.

Of heb ik het mis?

grt Stan



Idd in 1992 zijn de eerste injecties uitgekomen en in 1994 zijn de laatste carb's verkocht van bij de dealers dus is het allemaal best mogelijk .Zelf is de mijne van 1993 en het is een 1.3i :)" title="Evil" /> .Daarom dat ik het liefst een carbu wil steken daar er op de keuring toch niemand geen fluit van kent

SirYun schreef:
...de 1071 is erg zeldzaam.....



Jep. daar zijn er maar ruim 1000 van gemaakt, exacte getal weet ik niet zo.

wel weet ik dat [een bepaald minicenter] er één heeft...

[size=75:21lu496y][edit: bedrijfsnamen - Crispy][/size:21lu496y]

Andere kleppen met dikkere klepstelen, gevult met sodium voor een betere koeling, en andere klepzetels (voor het turbo blok)

Had dat S-blok ook een andere nokkenas?

Paul schreef:
wel weet ik dat [een bepaald minicenter] er één heeft...



betwijfel ik, hij deed een bod op mijn blok en was daarin heel gretig

Cooper S Mk III had een EN16 krukas en geen EN40B en ook de drijfstangen waren van het allerlaatste 'goedkopere' type. De krukas was dus geen extra geharde versie en ook niet de cross-drilled versie (die was alleen voor de latere Mk I en de MK II's). Verder hebben alle Cooper S blokken van die deksels op de achterkant, net als bij een normale 1000. Een Mk III S blok heeft verder een dikke flens wat hem onderscheidt van een Mk I en vroege MK II Cooper S blokken (dikke flens is zeldzamer dan dunne flens). De MK III S had ook kleinere inlaatkleppen dan de Mk I Cooper S. Omdat de vroege koppen AEG163 de neiging hadden te scheuren tussen de kleppen werd de kop vervangen door de 12G940 kop met kleinere kleppen (de blauwdruk van de 12G940 is overigens tot het einde van de klassieke Mini gebruikt maar het zijn wel duidelijk verschillende koppen). De MK III S gebruikte de nokkenas met nummer AEG542 wat de spider drive versie is van de AEG510 wat weer het type nokkenas is voor latere Mk I en de Mk II Cooper S. De eerste S'en (inclusief alle 1071S-en) hadden een AEG148.

De Cooper S Mk III is eigenlijk niet echt legendarisch. Het was een monotoon gekleurde wagen (dak in zelfde kleur - niet zoals bij de Mk I en II versies) en viel feitelijk niet op tussen de gewone Mini's. Het enige zichtbare verschil aan de buitenkant waren de velgen.

Van de 1071S zijn er veel meer dan 1000 gemaakt! Om precies te zijn: 4031 waarvan 2135 Austins en 1896 Morrissen. Het getal van 1000 is voor de 970S. Daar zijn er maar 963 van gemaakt (481 Austins en 482 Morrissen) - het was dan ook puur om aan de homologatie eis van 1000 autos te voldoen. Overigens was de 970S het echte korte-slag toerenmonster en niet de 1071S.

masnarda schreef:
betwijfel ik, hij deed een bod op mijn blok en was daarin heel gretig



Wat 2.5 jaar geleden zo was hoeft niet nog steeds zo te zijn, natuurlijk